کلمه « رسانه » ، جدا از مفهوم امروزیش در زبان گذشتگان ما از جمله در شعر ناصر خسرو به معنی «غم وغصه» آمده است.گویا قدیمی ها از آنچه بر بشر امروز از رسانه و اصحاب آن می رود بی خبر نبوده اند یا شاید حق با کسانی است که برای واژه ها و حروف نوعی واقع نمایی جادویی قائل اند و معتقدند که « الاسماء تنزل من السماء»! با این مقدمه این ابیات را ملاحظه بفرمایید:
نه جام کی و نه جام جمشیده
نه آینه جمال خورشیده
این آینه رو خیال اسکندر
حتی توی خوابشم نمی دیده!
این شهر فرنگه، رنگ و وارنگه
جادوی غریب نور و آهنگه
چشاتو ببین به دیده تردید
شاید که خیال و رنگ و نیرنگه!
با بازی وهم و گریه و خنده
چشم دل ساده ها رو می بنده
اونها که خدای نور و تصویرن
اربابن و دیگرون همه بنده!
گاهی به خیال مرده جون می دن
عفریته رو چهره جوون می دن
رویای بهشت و سرنوشت اونجاست…
اونجا که رسانه ها نشون می دن!
تا عقل بشر تو چشمشه اینه
عالم پر نفرته، پر از کینه
بیچاره بشر که سرنوشتش رو
در آینه سراب می بینه!