خط فارسی در خطر…

استاندارد

اس ام اس یا پیام کوتاه رفته رفته در جامعه ما ، علاوه بر ارسال جوک و لطیفه و پیامهای دوستانه و  به اصطلاح «اس ام اس بازی» ، کارکردهای جدی تر و مفیدتری پیدا می کند، به عنوان مثال ، نهادهای مسئول هر روز از مردم می خواهند که به جای مراجعات وقت بَر و طاقت فرسای اداری، برخی از درخواستهایشان را از طریق پیامهای کوتاه با آنان در میان بگذارند و پیگیری کنند. ارسال شبانه روزی  گاه تا چندین میلیون پیام کوتاه ، نشانه کارایی این وسیله ارتباطی و علاقه مردم به آن است. این البته همه ماجرا نیست و مشکلاتی در بین هست…

یکی از مشکلات مهم ، نحوه استفاده از الفبا و خط فارسی در ارسال اس ام اس هاست. پیامهای نوشته شده به خط فارسی ، چه بسا نامفهوم و ناقص دریافت می شوند. بارها از برخی مجریان رادیو و تلویزیون  شنیده ایم که بعد از اعلام شماره های پیام کوتاه شبکه ها ، از مردم می خواهند که لطف کنند(!) و پیامهایشان را به خط فارسی نفرستند! در بین مردم هم  شایع است که پیام فارسی، تا دو برابر قیمت اس ام اس به خط انگلیسی، هزینه می برد و اگر مخارج ارسالهای مکرر پیامهای ناقص رسیده را هم محاسبه کنیم ، متوجه می شویم که در شرایط کنونی، استفاده از خط فارسی در اس ام اس  چندان مقرون به صرفه نیست!

از شرکتهای نیمه بیگانه که بخشی از ارتباطات سیار ما را به حول و قوه الهی  در زیر نگین دارند ، انتظاری نمی توان داشت ،آنها اگر می توانستند کلاه خودشان را نگاه می داشتند و  خط نیاکانشان را به باد فنا نمی دادند ، اما از وزارت محترم ارتباطات و پست و تلگراف و غیره  می توان توقع داشت نسبت به میراث نوشتاری این مرز و بوم احساس تعهد کند و حداقل با دریافت هزینه بیشتر از مشترکانی که از خط ملی استفاده می کنند ، آنها را نقره داغ و جریمه نکند!

تا چندی پیش دولت و دستگاههای فرهنگی کشور،  نسبت به فروشگاهها و مراکزی که از نشانه ها و علائم بیگانه  استفاده می کردند ، حساسیت نشان می دادند. اگر استفاده یک مغازه و بوتیک از علائم فرنگی  و خط بیگانه، جرم و تخلف و مصداق تهاجم فرهنگی دانسته می شود ، بی توجهی گسترده شرکت فخیمه مخابرات به خط فارسی- این میراث فردوسی و سعدی و حافظ و دهخدا و …- را چه باید نامید؟! آیا هماهنگ کردن خط ملی با سیستمهای مخابرات این قدر مشکل و ناممکن است که متخصصان ما جربزه انجام دادن آن را ندارند؟! چرا ممالکی که  از لحاظ بنیه علمی از ما قوی تر نیستند ، این کار را با موفقیت انجام داده اند؟

آیا اگر اشکال از گوشیهاست ، نمی توان بازار پرسود تجارت گوشی را ساماندهی کرد؟ آیا نباید از  شرکتهایی که از  این بازار  داغ، سودهای افسانه ای می برند ، درخواست کرد به فرهنگ و خط ما احترام بگذارند و  گوشیهایی را روانه بازار ما کنند که از خط فارسی – مثل دیگر خطوط – حمایت کنند؟!

بر اساس اصل ۱۵ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران «خط و زبان رسمی و مشترک مردم ایران فارسی است. اسناد و مکاتبات و متون رسمی باید با این خط باشد.»  آیا بی توجهی به «خط  رسمی و مشترک مردم ایران»، به هر بهانه و علت ، نقض آشکار قانون اساسی و بی اعتنائی به موازین وحدت ملی نیست. چه کسی مسئولیت عواقب تضعیف خط فارسی و رواج خطوط بیگانه را می پذیرد؟! چرا مجلس شورای اسلامی و مراکز ذی ربط فرهنگی، در برابر  این نقض قانون اساسی برخورد درخوری از خود نشان نمی دهند؟

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *