محو

استاندارد
این آرزوی کیست که بر باد می رود
چون روزهای گمشده از یاد می رود

شاید که سالهاست، نه…انگار قرنهاست
از روزهای شرجی میعاد می رود

در چنگ دردها دل اگر از میان نرفت
در جنگ نابرابر اضداد می رود

در وصل و هجر حاصل اگر رنج بود و درد
ای عشق از تواین همه بیداد می رود

از آن زمان که ما به زمین پا نهاده ایم
بر آسمان ز دست تو فریاد می رود

صید نحیف و خسته و از دام رسته ای
با پای خویش در پی صیاد می رود…

این آرزوی کیست چنین محو می شود
این خاطرات کیست که بر باد می رود…

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *