رسم الخط همزه

استاندارد

یکی از معماهایی که هنوز تا این سنی که خدا به من داده از آن سردرنیاورده ام این نکته است که چرا بعضیها اصرار دارند به جای علامت همزه از “ی” استفاده کنند. اینها مثلا به جای اینکه مثل بچۀ آدم بنویسند:”بچۀ آدم” خودشان را هلاک می کنند و می نویسند: ” بچه ی آدم” و خانه ی ما و غنچه ی گل و…الخ!
باید توجه داشت :

1. اگرچه در برخی نسخه های خطی احیانا این رسم الخط دیده می شود اما این شیوه رسم الخط متداول پیشینیان ما نبوده است.این رسم الخط عمدتا از طریق کتابهای درسی و ضرب و زور کم کردن نمرۀ املای بچه های مدارس رواج یافته و تقریبا جا افتاده است.

۲ در سالهای اخیر به واسطۀ تذکرات اهل نظر آموزش و پرورش متوجه خطای خود شده و در صدد رفع آن است اما به مصداق قضیۀ سنگ و چاه و مشکلاتی که برای عقلا در این موارد پیش می آید این کار مستلزم صرف هزینه و وقت زیادی است و معلوم نیست چه زمانی به نتیجه برسد.جالب اینجاست حالا که آموزش و پرورش هم کوتاه آمده عده ای هنوز ول کن معامله نیستند و می گویند این نهضت ادامه دارد!

۳. این شیوۀ خط مطابق با شیوۀ خط مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی و استادان آن نیست.

۴. اعم اغلب پیشینیان ما- از رودکی تا بهار- در طی قرنهای طولانی هم مثل بچۀ آدم می نوشتند: بچۀ آدم و نمی نوشتند بچه ی آدم!

۵. رسم الخط همۀ بزرگان ادب فارسی در قرن اخیر –از دهخدا گرفته تا معین و دیگران- همان رسم الخط رایج پیشینیان است.

۶. نوشتن “ی کوچک” به صورت همزه خیلی ساده تر از “ی” است و زمان کمتری می برد. هیچ عقلی واجب نمی داند وقتی کلمه ای را می توان ساده تر و سریع تر نوشت خودمان را به دردسر بیندازیم و همزه به آن کوچکی را کنار بگذاریم و به جایش “ی” به آن گندگی بنویسیم!

۷. “ی” با خط نستعلیق فارسی و کرسی بندی آن سازگار نیست و آن را به شدت زشت می کند. هنوز ندیده ام استادان بزرگ خط از رسم الخط مدارس در خوشنویسی استفاده کنند!

۸.تنها استدلال طرفداران این شیوه یکسان نویسی “ی” است.آنها می گویند چون ما در سایر موارد، مثلا در “دنیای من” و “زیبای من” و… “ی” را بزرگ می نویسیم پس اینجا نیز باید بنویسیم”مدرسه ی من” و “خانه ی من” و…
در پاسخ باید گفت یکسان نویسی در جایی پسندیده است که باعث این همه مشکل نشود و خط فارسی را بدریخت نکند. وقتی در خط فارسی دو نشانه برای این منظور در نظر گرفته شده که یکی ویژۀ هاء غیرملفوظ و دیگری برای سایر موارد است، چرا باید یکی از این دو نشانه را از رسم الخط بیرون انداخت و عملا یک امکان نگارشی را حذف کرد؟

۹. این همزه یا یاء کوچک فارسی است و هیچ ربطی جز شباهت ظاهری به همزۀ عربی ندارد. بنابراین اگر کسانی می خواهند با عربی زدایی روی اعراب را کم کنند و پوز آنها را – به اصطلاح -بزنند می توانند به جای به دردسر انداختن خودشان و بچه مدرسه ایهای بی گناه و صرف وقت و هزینه از روشهای عاقلانه تری استفاده کنند, مثلا پولها و سرمایه هایشان را به کشورهای خلیج فارس نبرند و برای عیش و کیف به جای دبی و… به جاهای دیگر دنیا بروند و بدانند که دمیدن در کورۀ تعصبات زبانی و نژادی نوعی توافق وهمفکری عملی با اعراب جاهلیت و همگرایی با استعمارگران و اجانب است!

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *